Bram met pensioen: “Bij KOP kan ik zo twee keer 66 jaar oud worden!”
Bram; onze gespecialiseerde meubelmaker bij KOP. Met zijn creativiteit en gevoel voor detail weet hij zelfs onmogelijke dingen mogelijk te maken. Hij begint met het maken van een schets en eindigt met een uniek design. Niet alleen bij KOP is hij graag bezig: zelfs zijn vrije tijd staat in het teken van dingen maken, van trouwringen tot zilveren violen, voor Bram is niks te gek. Hij vertelt je hoe de afgelopen 9,5(!) jaar werken bij KOP waren.
Hoe kijk je terug op de afgelopen 9,5 jaar?
9,5 jaar alweer? Ik kan één ding met zekerheid zeggen; de afgelopen 9,5 jaar heb ik genoten! Geen enkele klus is hetzelfde waardoor iedere dag weer anders was. Het werk was daardoor altijd erg divers én is het altijd interessant gebleven. Ik vind het leuk om bezig te zijn en dingen te maken. Zo heb ik de afgelopen jaren van alles mogen maken: van grote meubels tot kleine meubels waarbij aan ieder detail is gewerkt. Alles is voorbijgekomen!
Hoe zag jouw carrière eruit?
Vanaf ’87 zit ik al in het interieur- en standbouw vak. Al heel vroeg had ik de liefde voor werken met allerlei materialen. Ik ben begonnen in de interieurbouw en in de winkelbetimmering voor particulieren. Vanuit daar ben ik terecht gekomen in de standbouw. Voordat ik bij KOP werkte heb ik 9 jaar bij een andere standbouwer gewerkt. Ik miste de laatste jaren wat sfeer bij dat bedrijf. Omdat KOP in die tijd bij mij om de hoek zat en ik al wat van de sfeer mocht proeven door er te werken in de avonduren, heb ik besloten om voor KOP te gaan werken. Ik had direct een klik met iedereen. Werken met een jong team sprak mij enorm aan en de sfeer was geweldig!
Wat staat jou het meest bij van afgelopen jaren?
Wat mij is bijgebleven is dat we in mijn beginjaren een stand hebben gemaakt voor Mimaki. Deze was enorm ingewikkeld. Er moest simpelweg een tafel komen met hele moeilijke vormen. Dit was nog niet de grootste uitdaging: ik moest dit voor elkaar krijgen in een hele kleine werkruimte en dan waren het er ook nog 2! Uiteindelijk is het wel gelukt. Ook heb ik een keer een ladekast gemaakt van 4 meter waar ik stiekem toch wel erg trots op ben!
Hoe is KOP de afgelopen 10 jaar veranderd?
In de jaren dat ik hier werk hebben we een enorme groei meegemaakt. Er is meer personeel gekomen en we zijn verhuisd van Apeldoorn naar Vaassen naar een locatie met veel meer ruimte. Niet alleen heb ik de groei van het bedrijf meegemaakt maar heb ik ook de jongens in de werkplaats door de jaren heen zien groeien. Zo kwam bijvoorbeeld Wouter bij KOP werken als stagiair en was hij mijn leerling. Alhoewel hij alles super snel begreep, kon hij nog wel eens niet zo zeker zijn van zijn zaak, als ik hem nu met volle zelfverzekerdheid zie werken dan denk ik: ‘shit, hij doet het echt goed’.
Met pensioen, wat nu?
Wat mij heel erg leuk lijkt is om te leren tekenen op de computer. Zowel 2D als 3D. Graag zou ik dan een soort snelcursus doen. Mijn zoon is interieurarchitect en ik ga regelmatig mee om een pand op te meten. Het lijkt mij dan ook gaaf om mee te denken en dat visueel te maken op de computer. Naast leren tekenen op de computer lijkt het mij ook leuk om nog meer tijd te hebben voor de projecten die ik buiten KOP om doe. Ben ik niet aan het klussen met grote materialen, dan wel met kleine materialen waar veel details in zitten. In mijn vrije tijd doe ik veel aan edelsmeden. Waar ik momenteel mee bezig ben? Een trouwring maken voor een kennis!
Een greep uit de collectie van ringen die Bram heeft gemaakt
Wat ga je missen?
Dat hoeft voorlopig nog niet! Ik blijf minstens 32 uur in de week werken, dus voorlopig zullen jullie mij nog gewoon zien rondlopen. Het is zo, als je stopt zoek je toch een bepaalde zekerheid, omdat ik graag creatief bezig ben en ik altijd met mijn handen wil werken is dit een logische keuze!
Toch bij KOP blijven werken?
Bij KOP werken we echt met een team en de sfeer is ontzettend goed. Ik kan bij KOP zo 2x 66 jaar oud worden. Een aantal jaar geleden heb ik gezegd tegen Marius voor de gein dat ik gewoon zou blijven meelopen bij KOP als mijn pensioen inging. Dit is Marius nooit vergeten. In het laatste jaar vroeg Marius er steeds vaker naar. Toen ik een keer samenwerkte aan een project met een freelancer, kwam Marius langs en vroeg hij alweer: wanneer ga je nu met pensioen? Waarop hij daarna tegen die freelancer zei: en jij pakt hem niet van me af! Dit was een bevestiging dat ik, ook na mijn pensioen, blijf werken bij KOP.
En als laatst, wat zou jij je opvolger meegeven?
Als het een vakman is hoef je niks mee te geven. Wat ik belangrijk vind is dat je elkaar scherp houdt, daardoor kan je elkaar naar een hoger niveau tillen. Wat ik juist jammer vind is dat als mensen een andere verwachting hadden van het werk. Ik kijk dan of ik, als dit gebeurt, een steentje kan bijdragen dat diegene toch op zijn of haar plek zit. Dit doe ik bij bijvoorbeeld stagiaires die nieuw binnenkomen. Van bijvoorbeeld de 10 dagen dat ze hier zijn, zorg ik ervoor dat ze twee dagen iets voor hunzelf mogen creëren. Je bepaalt alwaar hun toekomst, je moet het vak interessant voor ze maken. En wat ik heel belangrijk vind voor een opvolger is de gezellige sfeer bij KOP erin houden!
